Refika Yazgaç, 1983 yılında Zeynep Kamil Sağlık Meslek Lisesi’nden Hemşire olarak mezun oluyor, ilk çalışma yeri Surp Pirgiç Ermeni Hastanesi ve Huzurevi. 1985-1989 yılları arasında Marmara Üniversitesi’nde Psikolojik Danışmanlık eğitimi aldığı dönemde; bir yandan da Marmara Üniversite Hastanesi Yoğun Bakım Ünitesi’nde hemşire olarak çalışıyor. Çoğu zaman bilinci yerinde olmayan hastalarla iletişim kurmakta zorlanırken, kimi zaman da uzun sohbetler gerçekleştirdiği bu hastalarına eğer gerekli özen gösterilir ve merakla yaklaşılırsa kısa sürede bile hasta-sağlık profesyoneli arasında bağ kurulabildiğini ve bu sürecin iyileşmedeki etkisini gözlemliyor.
1986- 2005 yılları arasında, huzurevlerindeki yönetici ve danışmanlık görevleri ve psikoterapi çalışmalarını sürdürürken, yaşamlarının son günlerini bazen son anlarını yaşayan bireylerden dinlediği kişisel hikayeler ve yaşamın anlamına yönelik uzun sohbetler sırasında kurulan ilişki ve iletişim bağı ile yardım ettiği bu bireylere gerçekten nasıl destek oluyoruzu sorguluyor.
1992 yılında huzurevlerinde edindiği deneyimlerini akademik bir seviyeye çıkararak “Yaşlılık ve Huzurevleri” adlı bir yüksek lisans tezine dönüştürüyor. Psikodrama Grup Psikoterapi eğitimini tamamlayarak “Ölüm ve Tamamlanma’’ konulu tezini yazarak Psikodramatist oluyor. 2005 yılında Yöret Vakfı’nda çalışmaya başlaması, yaşlılarla yaptığı çalışmalara gençlerin de dahil olduğu, gençlerle yaşlılar arasında bir köprü kurma hayali olan “Kuşaklar Köprüsü Projesinin’’ gerçekleşmesini ve 17 yıl sürmesini sağlıyor.
Refika Yazgaç, ilk eğitimini aldığı mesleği olan Ebe-Hemşireliğin kişilik formumun temelini oluşturduğunu, özel hayatı, psikoterapistliği, yaşamı ve klinik çalışmalarında ona eşlik ettiğini belirtiyor. Danışanlarına kendisinin eşliğini ise Anadolu’nun “yarenlik’’ olgusunun profesyonel karşılığı gibi görüyor. İlk mesleği ebe-hemşirelik ve halen sürdürmekte olduğu psikoterapistlik, insan ilişkilerinde iletişimin, bağ kurmanın özellikle sağaltımda ne kadar önemli olduğunu deneyimlemesini sağlamış. Bu iki mesleğin mensubu olarak, uzun yıllardır, çeşitli üniversitelerin sağlık fakültelerinde, tıp fakültelerinde ve psikoloji ve psikolojik danışmanlık bölümlerinde dersler vererek sürdürdüğü öğretim görevliliği, bu hassas konuda genç meslek adaylarıyla tecrübelerini paylaşma fırsatı bulmasına da olanak sağlamış. Tüm bu birikimleri sürdürmek ve aktarmak üzere aynı bakış açısı ve duyarlılığa sahip ve yıllardır bir arada olduğu sağlık profesyoneli arkadaşlarıyla kurduğu ekiple 65+ yaşlı bireylerle ilk eşlikçilik denemelerine 2016 yılında başlıyorlar. Pandemiye kadar yüz yüze süren eşlikçilik çalışmaları, 2020 yılıyla birlikte online platforma da taşınarak düzenli ve sürekli bir şekil alıyor, hem nitelik hem nicelik olarak gelişerek “Yarenlik Yolu” inisiyatifine dönüşüyor, bu sırada büyüyen ekiple birlikte bir çok farklı proje de hayat buluyor.
